نیروی فرمان هیدرولیک توسط پمپ هیدرولیک تامین می‌شود. این پمپ از نوع پره‌ای گردان اما جابجایی مثبت است. این پمپ را موتور خودرو به کمک تسمه و پولی به حرکت در می‌آورد. این پمپ یک سری پره‌های برگشت پذیر دارد (با دقت در شکل می‌توانید میزان برگشت هر پره را در داخل روتور پمپ مشاهده کنید). این روتور داخل یک محفظه بیضی شکل می‌چرخد.
همانطور که پره ها می‌چرخند روغن یا سیال هیدرولیک را از سمت ورودی پمپ که فشار کمی دارد به سمت خروجی پمپ که فشار بالایی دارند می‌رانند. مقدار سیالی که جابجا می‌شود بستگی به دور موتور دارد. هر چه دور موتور بالاتر می‌رود حجم روغنی که جابجا می‌شود بیشتر است، بنابراین پمپ باید طوری طراحی شود که در دور درجای موتور حداقل فشار و دبی مورد نیاز را تامین کند. بنابراین پمپ هیدرولیک خودرو در دور موتور بالاتر دبی بسیار بیشتری از روغن فراهم می‌کند، و این منجر به افزایش فشار در خروجی پمپ خواهد شد.
پمپ‌های فشار ساز مانند پمپ هیدرولیک فرمان خودرو یک شیر فشار شکن یا رلیف ولو دارند تا از افزایش فشار بیش از حد جلوگیری شود. به خصوص وقتی که فشار دور موتور خودرو بالاست و پمپ دبی زیادی از روغن را به سمت خروجی می‌راند.
شیر گردان
یک سیستم هیدرولیک فرمان باید فقط وقتی عمل کند که راننده فرمان را می‌چرخاند، و قتی که فرمان در دست راننده ثابت است سیستم هیدرولیک نباید هیچ نیرویی وارد کند. تجهیزی که نیروی وارد آمده به فرمان را تشخیص می‌دهد چیزی نیست جز یک شیر گردان یا روتاری ولو.
شیر گردان در حقیقت از یک میله نازک به نام تورشن بار تشکیل شده است که می‌تواند این میله از یک سمت به میل فرمان و از سمت دیگر به دنده سوسماری یا پنیون متصل باشد. وقتی که راننده فرمان را می‌چرخاند تورشن بار که از جنس خاصی است مقداری می‌پیچد، هر چه راننده فرمان را با نیروی بیشتری بپیچد ترشن بار بیشتر می‌پیچد، و یک اسپول ولو در هر سمت تورشن بار قرار دارد که از پیچیدن تورشن بار فرمان می‌گیرد و به این ترتیب مسیر را برای عبور روغن هیدرولیک باز می‌کند.
منبع: yadbegir.com
